වතට තුරුළු කරගත් ඇයගේ සිරුර දෙස බලමින් අතීතයේ ඒ සොඳුරු මතකයන් අතර ගිලෙන ඔහුගේ කතාව....
පෙර කොටස් සඳහා.... සිතුවිලි අතර.....
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
තමාට ඔරවා අහක බලාගත්තත් ඇය තමාගෙන් වදනක්
ලැබෙන තුරු බලා සිටින බව වැටහුණ ඔහු,
“නංගි දැන් මන් කාලද කියලා ඇහුවේ කන්න අරන් දෙන්නද? පුදුම
බඩගින්නක්නේ ආවේ.....”
“හික්ස්.....”
“මොකෝ හිනාවෙන්නේ...දැන් බුම්ම ගත්තේ බකමුණෙක් වගේ.....”
“අනේ යනවා යන්න…”
“මන් කොහේ යන්නද හලෝ....මේ අපේ වැයික්කිය....”
“ආ ආ සොරි සොරි...අපිනේ මෙහාට පිටින් ඇවිත් තියෙන්නේ.....”
“නංගි බලාගෙන....ඕකා හෙන ඇම්ඩා.....” යයි තම යහළුවන් පිරිසක් ඇය සමග කතාකරමින් සිටිද්දි පවසා ගිය යුරු මතක්
වී ඔහුට නැවතත් සිනහා නැගිණි.
“ඒ මොකද්ද අයියේ ඒ කීවේ...මට තේරුණේ නැ....”
“ඔයාට නොතේරුණ බව පේනවා....පස්සේ තේරේවී....”
“හා....මෙන්න එහෙනම් කෑම එකක්....දැන් බඩගිනියි කීවනේ....”
“ආ තැන්කු......ඒත් මට දැන් කන්න බැ...”
"දැන් බඩගිනියි කීවනේ..."
"මන් විහිළුවට කිව්වේ....මන් යනවා...ඔයාලා කන්න.....”
"දැන් බඩගිනියි කීවනේ..."
"මන් විහිළුවට කිව්වේ....මන් යනවා...ඔයාලා කන්න.....”
“එතකොට අයියා අයේ අපිට උදවු කරන්න එන්නෙ නැද්ද?”
“ඇයි මන් නැතුව වැඩ කෙරෙන්නේ නැද්ද....නැත්නම්....හ්ම්
හ්ම්....”
ඇස් නටවමින් නෝන්ඩියට මෙන් සිනාසුණ කාවිංග
ඇයගෙන් ඇසුවේය...
“නැත්නම් මොකද්ද අයියේ....”
තමා අදහස් කළ දේ ඇයට නොතේරුණ වග වැටහුණ
කාවිංග එම විහිළුව දුර ගෙන නොයාමට සිතා ගත්තේය..
“අපෝ මෙහෙමත් ගොඩේ කෙල්ලෙක්....”
“අනේ යනවා යන්න...මන් ගොඩේ නැ....හරිද...”
“අනේ ඔවු...කියන කිසිදෙයක් තේරෙන්නේ නැති ගොඩේ කෙල්ලෙක්
තමා.....”
“ඔවු ඉතින් අපි ගොඩේ කියලනේ හිතන් ඉන්නේ....කමක් නැ...”
සිනාසෙමින් කී ඇය, “අයියගේ නම
මොකද්ද....?”
“දැන් නංගිට මොන නමද ඕන....? ඇත්ත නමද? යාළුවෝ කියන
එකද...? නැත්නම් කැම්පස් කාර්ඩ් එකද....?”
“හයියෝ....ඔය මොකක් හරි නමක් කියන්න.....නැත්නම්
කතාකරන්නෙ කොහොමද...? හෙට උදවුවට නාවොත් කාගෙන් හරි අහන්නවත් නමක්
දැනගන්නෙපැයි.....”
“අපෝ මේ මට ආදරේකට නෙමේ...උදව් ගන්න ඕන නිසා....”
“ආ ආ...වැඩේමයි මෙයාට ආදරේ කරන්න.....උදව් ගන්න ඕන නිසා
තමයි හලෝ නම ඇහුවේ.....”
“හම් හම් හම්.....කාවා කියලා කතාකරන්නකෝ.....”
“මොකක් කාවා....ඒ කාර්ඩ් එක නේද...හික්ස්....එතකොට ඇත්ත
නම..?”
“දැන් ඒකත් ඕනද...?”
“කියන්න බැ නම් එපා...නිකම් ඇහුවේ.....”
“එහෙමත් කියනවද වටින කියන දේවල්....”
“අපෝ එපා...තියාගන්න ඔයාගේ මහ ලොකු නම....”
“අඩෝ කාවිංගයෝ....උඹ ඒ ටිකට ලස්සන මලකට පොත දාලා වගේ
නේ.....අනේ අපිට කොයිද ඔහොම චාන්ස්....”
එවිටම එතනට කඩා පාත්වූ කාවිංගගේ හොඳම මිතුරා
වූ පැතුම්ගේ මුවින් තම නම පිටවූ නිසා කාවිංගට තරමක් කේන්තිගියත් යාළුවා නිසා
කිසිත් නොකීවේය....
හයියෙන් පිටවෙන්නට ගිය හිනාව බලෙන් නවත්වාගත්
ඇය, “එහෙනම් අයියා මන් යනවා අපේ
කට්ටිය ඉන්න තැනට...යන්නම් අයියා...”
කාවිංගටත් පවන්ටත් පැවසු ඇය එතනින් යන්නට
සැරසුනාය....
“ආ නංගි මෙන්න මගේ කාර්ඩ් එක...ඕන වුණොත් කෝල් එකක්
දෙන්න....”
“ඕකේ...තැන්ක්ස් අද කරපු උදව්වට...යන්නම්.....”
එසේ කියා නික්ම යන ඇය දෙස බලා සිටි කාවිංගට
තමාට ඇයගෙන් නම අසා ගැනීමට නොහැකී වු බව මතක් වී තමා ගැනම තරහක් මතුවිය....
“අපරාදේ චාන්ස් එක....” තමාටම
කියාගත් ඔහු තම කේන්තිය පැතුමගේ පිටින් යැව්වේය....
“ගොනා, බූරුවා.....අපතයා...ශික්...අපරාදේ චාන්ස් එක...මට
කෙල්ලගේ නමවත් අහගන්න බැරි වුණා තෝ උදැල්ල දාපු නිසා....ගර්ර්ර්ර්......”
“හික් හික් හික්....අනේ පලයන් බන් යන්න.....ඒ මන් ආපු
නිසාද...? නැත්නම් උඹට ඒකිත් එක්ක මුකුළු කරද්දි ඒක අමතක වුණ නිසාද....මම නොදන්න
සනානේ උඹ....යමන් යමන් බඩගිනියි...කන්න...ඒකි අනිවා උඹට කතාකරයි.....”
“ශුවර්ද ඒකි කතාකරයි කියලා.....”
“මම නොදන්නවයැ උඹ ගැන...අනිවා කතාකරනවා...දැන් යමන්......”
පැතුම්ගේ කරට අතදාගත් කාවිංග සියල්ල අමතක කර
පුරුදු සැහැල්ලු විහිළුකාර ස්වරූපයට ආවේය......
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
අදයි කියෙව්වෙ ඔක්කොම..
ReplyDelete2වෙනි කොටස ගොඩක් හිතට දැනෙන්න ලියලා තියෙනවා..
උපරිමයි..! ඇත්ත කතාවක් වගෙයි..
ඉතිරියත් බලන්න අනිවාර්යයෙන්ම එනවා.. :)
ගොඩක් ස්තුතිය් මේ පැත්තේ ආවට....දිගටම ඇවිත් කියවන්නකෝ.....
Delete